ADIMEN ANITZAK

Gai hau aztertzerako garaian, honako puntu edo galdera hauek jorratzea beharrezkoa dela uste dugu:

• Zein adimen mota daude eta zer da hauetako bakoitza?

Ez dago adimen mota bakarra, adimen mota desberdinak ditugu; Hizkuntza-adimena, Adimen logiko-matematikoa, Adimen espaziala, Adimen gorputzeko-zinetikoa, Adimen musikala, Pertsonarteko adimena, Pertsonaren baitako adimena. Batzuk besteak baino garatuagoak edo hobeto landutagoak. Adimen bakoitzak gauza desberdinetarako balio zaigu, hona hemen adimenen azalpen txiki bat, eta bideo bat.

• Zeintzuk dira hobekien baloraturik dauden adimen motak?

Ez dago adimen bat besteak baino hobeago baloraturik dagoena. Adimen guztiak bere ezaugarri propioak dituzte, gainera guztiak batera lan egiteko gaitasuna daukate. Adimen bakoitzak bizitzaren arlo ezberdinetarako balio digu. Einstein ez zen izan Michael Jordan baino adimentsuagoa, batek adimen logiko-matematikoa garatuago zeukan eta besteak adimen kinestesikoa.

Hurrengo bideoan azaltzen da laburki kontzeptu hau.

• Zein da adimentsua eta talentuduna izatearen arteko desberdintasuna?

Pertsonek esan ohi diete lausengu-forma bezala gainerakoei, “burutsua zara” edo “adimentsua zara” eta askotan era bereizezineko bi termino hauek darabiltzate, zein den bien arteko desberdintasuna ez dakitelako. Guztia gorabehera, bai adimenak bai talentuak halako erlazio bat dute haien artean.Hona hemen informaziodun orri bat.

• Zer eragin du adimen desberdinen garapenak?

Adimen desberdinen garapenak, adimeneko alor batean edo bestean garapen handiago bat eragingo du, honen ondorioz, pertsonek zenbait ekintza garatzeko trebeagoak izango dira eta beste zenbait ekintza egiteko ez dute hainbesteko gaitasuna lortuko.Orri honetan ikusi dezakegu informazioa.

• Nola garatu daiteke adimen hauetako bakoitza?

Adimen anitzak desberdinak dira eta hauetako bakoitza lantzeko edo garatzeko modu ezberdinak aurki ditzakegu.Adimen mota bakoitzak hau lantzeko metodo propio bat du eta honekin inteligentzia edo adimen hori garatzea lortu dezakegu.Hurrengo blogean ikusi dezakegun bezala ariketa mota ezberdinak egin ditzakegu adimen mota bakoitza landu ahal izateko.

Eskuineko partean agertzen da blogeko adimen bakoitzaren zerrenda.

IRAKASLEEKIN IKASITAKOAREN BATERATZEA

Taldeko kide bakoitzak dagokion irakasle miresgarria hautatu ondoren eta behin irakasle horri elkarrizketa egin ondoren , bakoitzak jasotako jakituria berriak partekatu ditugu taldeko gainontzeko kideekin. Irakasle bakoitzak gutako bakoitzari idei ezberdinak aurkeztu dizkigu, hala ere, hezkuntzaren inguruan idei ugari  bateratuak izan dira, gutariko gehienei adibidez; ume bakoitza bere aldetik ezagutu behar dela esan digute, modu honetan heziketa indibidualizatu bat emateko, izan ere, ume bakoitza ezberdina da eta ezin zaie bi ume berdini hezkuntza ezberdin bat eskaini. Modu honetan konturatu gara, irakasle izateko orduan badaudela zenbait ezaugarri guztiek ere lortu edo ikasi beharko ditugunak. Esan beharra dago, taldekide gehienak oso gustura aritu ginela irakasleari elkarrizketa egiten eta asko ikasi genuela beraiekin hitz egiten. Talde guztiaren iritziz orain arte graduan egin dugun lanik interesgarriena izan da.  Mapa kontzeptualean bakoitzari bere elkarrizketan aipagarriena iruditu zitzaigunaren azalpena egin dugu, beste taldeko kideekin ere konpartitzeko asmoz.

Gure mapa kontzeptualari hausnarketa bat egiteko, lehenik aipatu beharrekoa da, nola banatu izan dugun. Mapa horrela banatu dugu; sei azpi titulu edo gai ezberdinak jarri  ditugu. Lehenengoa istripuetan hartu beharreko jarrera da, bigarrena, hezkuntza berritzailearen kontzeptua da, hirugarrena, izan beharreko ezaugarriak, laugarrena, ikasgaien garrantzia ,bosgarrena  umeekin harreman ona izatea da eta azkena baina ez garrantzi gutxien duena irakaslea izateko beste lan batzuk baliozkoak izan ahal direla esperientzia hartzeko da .Kontuan izan behar dugu kontzeptu guzti hauek, sei irakasle ezberdinen oinarrizko kontzeptuak direla eta batzuetan elkarren artean bat etorri direnez hauek ez ditugu errepikatu.

Pedagogiaren sailean sartuta, ikasleekin pazientzia izan behar dugu ume guztiak berdinak ez direla kontuan izanda, eta tratua horren araberakoa izan beharko dela. Klaseko metodologia eguneratu behar dugu garai soziokulturalari erreparatuz, horretara egokitzeko. Berritzaileak izan behar gara eta horretara teknonologiako aurrerapenak zeintzuk diren eta hezkuntzarako metodologia berrien berri izan behar dugu. Aurrerapenak zeintzuk diren jakin behar dugu eta horrek menperatzean, ikasleei erabiltzen irakatsiko diegu, eguneroko bizitzan erabil dezaten, gizarteari moldatzeko. Beste alde batetik, ikasleek motibatuta egon behar direla eta guk irakasleok izan behar garela motibazioa piztu behar diegunak ohartu gara. Emandako teoria  klase praktikoekin tartekatzea ezinbestekoak da, adibidez ikasleek emandako gaitegiari buruzko gogoeta bat eginez eta bertan sortutako desadostasunak debate baten bidez komentatu. Klase dinamikoagoak sortuz,eta ikasleen parte hartzea bultzatuz haien interesa piztea lortuko da.

Humanistikoari erreparatuz, irakasle batek bere ikasleak ezagutzeko beharra dauka. Ikasle bakoitzak hainbat ezaugarri, gaitasun, ahultasun, etb. ditu besteengandik desberdina egiten diona. Oso lagungarria da irakaslea gauza hauetan erreparatzea, izan ere ume bakoitzarekin jarrera desberdinak hartu behar ditu haien formakuntza aurrera joateko. Gaitasun eta ezaugarri onak bultzatu egin behar ditu irakasleak, ahultasunak eta ezaugarri txarrak ezkutatuz. Horretarako umeek irakaslearenganako konfiantza puntu bat izan behar du, haien gauzak edo eskolaz kanpoko arazoak jakitea ez dator inoiz gaizki umeei laguntzeko, Izan ere, hezkuntza,  pertsonek daukaten edo aurki ditzaketen arazoak bideratzeko formakuntza bezala defini ditzakegu (beste hainbat gauzen artean).

Sozialki hitz eginez gero,irakasleak errespetu guztia jarri behar du ikasleengan eta denak berdintasunean tratatzen ahalegindu behar da. Horretarako,ikasle desberdin edo kanpotarrekin jokaera egokia eduki beharko du beraien kultura errespetatuz.Bestalde,irakasleek ikasleen gurasoekin komunikatu eta hitz egin behar dute,ikasleen egoera ikusi,analizatu eta konpontzen ahalegintzeko.Irakasleek ikasleekin kontaktuan jartzeko hainbat metodo daude,adibidez,arratsalde batean elkartzea hitz egiteko ikasleari buruz.

Amaitzeko, esan beharra daukagu, irakasle batekin hitz egitea oso interesgarria iruditu zaigula taldeko kide denei. Gainera taldekide guztiak gure esperientzia kontatzean oso gai interesgarriak eta erabilgarriak agertu dira, egunen batean guretzako erabilgarriak izatea espero dugu.

KONTZEPTU MAPA

Irakaslearekin izandako elkarrizketa

Ez da erraza irakasle bati elkarrizketa egitea,izan ere,ez baikara denekin ondo eramaten.Nahiz eta irakasle batekin ongi eraman,kontaktua galdu dezakezu eta iada harremanik ez izatea posible da.Nik elkarrizketa egin diodan irakaslearekin ongi eramaten naiz eta irakasle bezala paregabea zen.Horregatik,berari deitu eta elkarrizketa egiteko data jarri genuen.

Gauza ugari kontatu zizkidan eta elkarrizketa uste baino azkarrago joan zitzaidan.Bera erlijio ikasgaiko irakaslea izan zen denbora luzean zehar.Ikasgai hau ez da orokorra eta lehen hezkuntzan bakarrik ematen da.Baina ala ere izan ditu bizipen eta esperientzia liluragarriak.

Berak dioenez,irakasle moduan hasi bezain laister,ikasleek atentzio asko jartzen zuten ikasgaiaren inguruan eta ez zuen arazorik izaten irakasteko.Baina urteak aurrera joan ahala,ikasgaiarekiko garrantzia galtzen ari zela eta ikasleek ez ziotela jaramonik egiten kontatu zidan.

Berak orain 63 urte dituenez,eta lehengo irakasteko metodoak ezagutzen dituenez aldaketa handi bat eman dela dio.Lehen irakasleak modu zorrotzago batean irakasten omen zuten eta orain berriz metodo hori aldatu dela dio.

Lehen zigor moduan irakasleek ikasleak jo egiten zituztela kontatu dit,ikasleak beraiek egindako kalteak ordaintzeko helburu gisa.Orain berriz,inork ez duela jotzen eta irakasleak leunagoak direla aitortu zidan.

Zenbait bizipen eta istorio kontatu dizkit elkarrizketan.Elkarrizketa honek asko lagundu dit irakasleen inguruan gehiago jakiteko eta askotan ez gara konturatzen irakasleen lana ez dela erraza.

Hune txarrak onak baino gehiago pasa dituela kontatu zidan.Ikasturtearen hasiera beti dela polita eta eramangarria baina egunak aurrera joan ahala dena sapusten dela eta irakasteko gogo gutxiagorekin joaten zela ikastetxera.

Konklusio gisa,elkarrizketa hau nire onerako da eta irakasleen bizipenetan pentsatzera eraman nau.Irakasle hau beti izango dut eredu bezela,ikasleenganako hurbiltasuna eta eskuzabaltasuna erakusten zuelako behin eta berriz.

Ebarekin izandako elkarrizketa

Hezkuntza formakuntzan bi irakasle izan dira niretzako bide onetik gidatu nautenak eta haien klaseak dibertigarrienak zirenak, taldearekin harreman estua zutelako, eta horrek talde osoaren eta klasekide guztion arreta deitzea lortu zuten. Nerea eta Eba dute izena bi irakasle horiek. Ikasleekin gertuak izatea ikasle guztion irakasle gogokoenak izatea lortu zuten.

Zalantzatan egon nintzen hasieran nor aukeratzeko, baina Eba zerbait berezia izan du beti. Herrikoa izatea ikasleekin abantaila izatea da. Arratsaldeetan kaletik nihoaneaneta irakaslearekin topo egitea niretzako momentu polita zen, niregana etortzen zelako agurtzera eta poltsan gominolak izanez gero beti eskaintzen zizkidan, eta ni poz-pozik gominolak hartzen nituen. Gurasoek zorte handia neukala zioten Eba irakasle izateagatik, hori bai egia, gainera lehen hezkuntza osoa eman zizkidan ingelesa klaseak.

Ebarekin kontaktatzeko ez dut arazorik izan. Herriko ikastetxean lan egiten du eta bertara joan nintzen unibertsitatetik ailegatzean. Ingelesa klasea bukatzen zegoen klaseko atea jo nuenean, momentu horretan oroitzapen asko etorri zitzaizkidan burura, egun politak ziren eskolan pasatutakoak. Klasea bukatzean niregana etorri zen eta hurrengo egunean jantokiko patio orduan elkarrizketa egin ahal zuela esan zidan, eta ahala izan zen hurrengo egunean egin genuen elkarrizketa ingeles klasean. Nik txokolate edalontzi bat edan nuen eta Ebak kafe-esnea, egun gogorra izan baitzuen.

Elkarrizketan, Ebak esan zidan unibertsitatean emandako formakuntza ona dela, baina eskolan klaseak ematen ikasten da garrantzitsuena, praktikan. Arazoei aurre egiten konponbideak aurkituz eta arazo berriak ez izateko lan-teknika berriak praktikan jarriz. Egia esan arrazoia dauka, klaseak ematen dituzuen heinean arazoetatik ateratzea irakasle hobea egiten gaitu eta. Eba praktikei garrantzia handia ematen dion irakaslea da, berak ingelesa klaseetan ikasleei gauza berriak irakastean, hurrengo egunetan antzerkiak egiten ditu ikasleek ikasitako hitzak erabili dezaten. Adibide bat jarri ninduen, janari izenak irakastean, bera dendaria da eta ikasleek zer janari nahi duten esan behar diote arbelean margoztuta dagoen lekuari seinalatuz.

Elkarrizketa bukatzen ari ginela gomendio bat eman zidan Ebak. Eskolan klaseak emango ditudanean ikasleekin harreman gertua izatea, eta haiekin berba asko egitea asteburuetan zer egin duten galdetuz, hori eginez, ikasleak klasean arretaz egotea eta klasean parte hartzea lortuko nuela esanez.

Elkarrizketa ziztu bizian pasa zitzaidan, oso gustura egon ginelako. Eskerrak eman nionean nirekin izandako tratua oso ona izan zelako esaterakoan berak ere eskerrak eman zidan, izandako elkarrizketa oroitzapenak ekarri dizkiolako eta lagungarria izango zaiolako elkarrizketan komentatutakoa.

GURE SUSTRAIAK

Gaur egun ume gehienak hirietan bizi dira eta ez dute naturaren eta haien inguruko benetako munduaren ezaguera handirik. Bideojokoak, ordenagailuak eta modu honetako ekintzetan aritzen dira eta garai batean umeetan gu geu aritzen gineneko jolasak eta haiekin lortzen genituen naturaren inguruko jakituria galtzen doaz. Gure ustez umea bere ingurua ezagutzea ezinbestekoa da, izan ere, badaude ume batzuen kasuan zeintzuetan ahien gurasoek galdetu dieten nondik datorren egunerokotasunean edaten dugun esnea eta erantzun egokia ematen jakin ez dutenak ere. Arazo edo errealitate honi aurre egiteko, mendi ekintzak gehiago sustatzen dituen eta naturarekin kontaktu zuzenagoa izango duen hezkuntza metodologia bat aurkeztu nahi dugu, “baserri eskolak”.

Hezkuntza metodologiko honek umeen naturarekin esperientzian eta parte hartzean du oinarria, hau da, umeak berak natura behatzearen, bertan jolastearen eta klaseko ekintzak sustatzearen eraginez, lortuko ditu bilatzen ari garen jakituria edo naturaren inguruko ezaguera horiek.

Baserri eskoletan bilatzen de onura, klasean modu teoriko batean landutako gaiak baserri-eskolan finkatzea eta hobeto asimilatzea modu praktiko edo bizian gauzatuz. Gainera natura inguruetara irteera gehiago sustatzen dira umeek haien inguruan dauden natura ingurune zein natura bera hobeto ezagutu dezaten.

Eskola hauetan, umeari eman nahi zaio hezkuntzaren paper nagusia. Bertan umeen animaliak zaintzen ikasiko dute, baina baita hauek ezagutzera. Lurra lantzen, baratzaren ezagupena eta fruta arbolen ezagupen eta hezkuntza ere izango dute.

Baina jakintza hauek hartzea ez da ikaskuntza metodologia honen gauzarik garrantzitsuena, erlazio sozialak  naturaren bitartez sustatzen dira eta beraz erlazio sozialak izateko erraztasunak lortzen dira, ikerkuntzaren eta balorazio kritikoaren sustapena ere bultzatzen dituelarik.

Umeak talde txikietan banatzen dira baserri-eskolako ekintza ezberdinetan zehar bakoitzari ahalik eta hezkuntza indibidualizatuena ematen saiatuz, modu honetan esperientzia ezberdinen eta ekintzen aprobetxamendu handiago bat lortzen dugularik.

Zenbait talde dinamika erabiltzen dira, irakasleak bizi komunikatibora bultzatuz, eta taldeko ikasleen parte hartzeaz eta adierazpen askatasuna izan dezaten arduratzen dira, talde gaien inguruan.

Guzti hau etorkizun baterako plan hipotetiko bezala ikusi dezakegunez beste zertxobait egitea ere erabaki dugu; Oraintsu egin izango genezaken zerbait izango litzateke eta hau ideia sinple eta erraz bat bezala ikusten dugu.Ideia hori umeekin naturara txango edo ikasketa ibilaldiak egitea izango litzateke Bidaia edo irteera hauen bidez sustatuko genukeena zera izango litzateke, lehenik mendian dauden arriskuak finkatzea eta argi izatea, denak ematen baitu polita zerbait gertatu arte, eta beste aldetik mendiak dituen onurak aprobetxatzeko gaitasuna ere sustatuko genuke.

Lehen esan dudan bezala oso garrantzitsua deritzogu mendiak dituen arriskuak errealak direla ohartaraztea umeei eta hauetaz hitz egitea.Horrelako arrisku batzuk izan lezakete perretxiko on eta txarren arteko bereizketa, belar pozoitsuak eta onen arteko bereizketa eta azkenik, baina ez garrantzi gutxiagorekin mendiaren lurzoruaren azterketa, hau leku askotan, arriskutsua izan dezakeelako hainbat arrazoi ezberdinengatik, hala nola, luperia eremu bat, lur labainkorreko eremu bat…Hauen berri emateak garrantzia duela uste dugu.

Bestetik naturak ematen dizkigun onurak aprobetxatzen ere irakasteak baliagarritasuna izan dezakeela uste dugu adibidez, bertatik janaria lortzen jakin, belar medizinalak ezberdintzen jakin…

guzti hau oso garrantzitsua den eñean, beste gauza askoren garrantzia azaltzeko beharrean sentitzen gara.Naturak nolabait heziketa berezi bat eman ahal digu bizitzako beste arlo batzuetan  ondoren aprobetxagarriak izango direnak, horren erakusle izan daitezke honako batzuk: Laguntasuna, elkarren arteko laguntza eta bizikidetza.Beste bat gauzen aurrean izan beharreko ikuspegi kritikoaren garapena izango litzateke, naturak askotan engainatu egin ahal gaituelako eta hor garrantzi asko duelako aurreikusteak edo ongi interpretatzeak,hau kaleko bizitzan ere oso garrantzi handia hartzera heldu daiteke.

Azkenik aipagarria deritzogu gaur egungo gizarteak jasaten duen metamorfosia, gero eta garrantzi gutxiago emanez naturari eta gero eta garrantzi gehiago emanez teknologiari eta gauza birtualei.Azken baten naturak eman dizkigu gaur egun gauden lekura heltzeko baliabide guztiak eta orain honi lepoa ematen ari gatzaizkio hau puskatzen ari garelarik oharkabeki.

METODOLOGIA

• Motibazioa; proposatutako ekintzen inguruan, ahien garapen ebolutiboaren etaparako ekintza egokiak eta erakargarriak aukeratuz
• Umearen eta naturaren arteko kontaktu zuzena; klaseetan zehar atal praktikoak eta irteerak eginez.
• Klasea ez da informazio transmisioan oinarrituko, esperimentazio eta ikerkuntzan baizik, beraz umea hezkuntzako prozesuaren protagonistatzat utziko du, irakaslea bigarren plano batean geratuz orientatzeko funtzioaz.
• Indibidualizazioa, ume edo ikasle kopuru txikia egoteak, bakoitzaren jarraipen eta pertsonalizatua egiteko aukera ematen digu, ume bakoitzaren ikaskuntza erritmoa jarraitu dezakegularik.
• Globalizazioa,Prozesu handien inguruan egiten dugu lan behin eta berriz eta ez ekintza isolatuen inguruan, honek errealitatearen ikuspegi zabala izateko aukera ematen digu.
• Sozializazioa, talde lana sustatuz, kideekin elkarrekintza eta solidaritatea sustatzen duelarik.

HEZKUNTZA ETA ELIKADURA

Ikasle gehienek, ea gogotsu gosaldu duten galdetzen dietenean, baietz erantzuten dute askotan erantzuna gezurra delarik. Hezkuntza eta elikadura eskutik doazen arloak dira, beraz otorduak eta bereziki gosaria ikaskuntza on baten oinarriak dira.

Elikaduraren helburu orokorra honako hau da: oinarrizko gaitasunak eskuratzea elikadura-ohitura osasungarriak izateko eta elikagaiak hautatzeko garaian irizpide arduratsuen bidez gidatzeko. Beraz, elikadura on batekin ikasleek haien garapen pertsonalerako eta herritar aktibo bihurtzeko beharrezkoak diren oinarrizko gaitasunak landuko dituzte, eskola-curriculumaren oinarrizko lau zutabeetan oinarrituta: jakiten ikastea, egiten ikastea, elkarrekin bizitzen ikastea eta izaten ikastea.

Horretarako, kontsumitu beharreko elikagaiak modu arduratsuan eta kritikoan hautatzeko eta bizi osoan elikadura ohitura osasungarriak garatzeko behar diren jakintza, trebetasun, abilezia, jarrera eta balioz baliatuko dira.

Klasean hainbat ordu ematen ditugu eta eserita edo ekintza fisikorik egin ez arren, energia kantitate handia xahutzen dugu. Horregatik beharrezkoa da ondo gosaltzea edota hamaiketako on bat eramatea.

Hiru elikagai mota daude: plastikoak (atzealdea gorria dutenak), gorputzeko ehunak osatzeko ezinbestekoak; erregulatzaileak (atzealdea berdea dutenak),elikagai hauei esker hartutako nutriente edo mantenugaiak modu egokian erabiliko ditugu; eta elikagai energetikoak (atzealdea horia dutenak), ikasle batentzat garrantzitsuenak diren elikagai multzoa, izan ere, hauek eguneroko zereginak betetzeko energia ematen digute, hau da, lan egiteko, jateko, ikasteko, korrika egiteko, hotzetik babesteko,...

Elikadura osasuntsu eta orekatu bat izanez gero, garapen fisiko eta intelektual hobea lortuko dugu. Baina hau lortzeko haurtzaroan daukazun elikadura eta nutrizioa ezinbestekoa da.

Haurren garunaren funtzionamendua egokia izan dadin, haurtzaroan bitamina B,E,C zenbait gatz mineral, oligoelementuak eta gantz-azidoak kontsumitu behar dituzte. Pertsona guztiok behar ditugu bitaminak eta mineralak gure garuna erne egoteko, informazioa memorizatzeko eta gauzak gogoratzeko. Azken finean eskolan errendimendu ona izateko eta jarduera eraginkorrak egiteko.

Horregatik lotura oso estua daukate hezkuntza eta elikadura. Elikadura egokia jasotzen ez duen umea nekea askoz lehenago pairatzen du, estimuluen aurrean erantzuteko askoz denbora gehiago behar du , eta bere kapazitatea asko gutxitzen da. Berebiziko garrantzia daukate gurasoek,tutoreek,irakasleek edo familiako kideek . Pertsona hauek dira jaterako orduan haurren jokabidea kontrolatu behar dutenak eta ohitura osasuntsuak irakatsi behar dietenak.

Heziketa sakona behar da janari eta elikagaiei buruz jendeak ikas dezan zein diren gure organismorako aproposak eta zeintzuk kaltegarriak eta alboratzekoak, baino aholku sinple batzuk jarraituz asko hobetu daiteke haurren elikatzeko forma. Ona hemen jarraitu beharrekoak:

1.    ekidin: gozogintza industriala, haragi oso koipetsuak,

2.    mugatu: txerrikiak, hestebeteak, arrautzak, esne eta esnekiak,

3.    derrigorrez kontsumitu: fruta, barazkiak, arraina, oliba-olioa,

4.    ez ahaztu jan orduetatik aparte umeek jaten dituzten “snacks”-ak.

Interesgarria iruditu zaigu gai hau, azken finean elikadura erlazio sendoa dauka pertsonen garapenean eta gaitasunetan.Garrantzia handia eman behar zaio elikadurari txikitatik. Gurasoek zein irakasleek ohitura osasungarriak irakatsi behar diete haurrei. Horretarako behartu behar diete hamaiketakoa eramatera. Baino uste dugu guraso askok ez dutela elikaduraren inguruko informazio nahikorik eta oso ideia ona izango litzatekeela formakuntza saio edo hitzaldi batzuk egotea gurasoek elikaduraren inguruan pixka bat gehiago jakiteko. Hori uste dugu hobetuko lukeela haurren osasuna eta ikasteko gaitasuna. Beraz proposatzen duguna Hezkuntza-zentroak elikadura on bati buruzko informazio elkarrizketa hauek aurrera eramatea da.

Gai honetaz zeozer genekien baina gure jakintza handiagoa izateko hainbat orrialde web kontsultatu ditugu, hala nola: elikadurari buruzko informazio gida bat eta “Una mala alimentacion afecta en el rendimiento escolar” deituriko documentu batean, slideshare-n dagoena.

MOTIBAZIOA KIROLEAN

Guk hau guztia ikusi eta gero,motibazioari garrantzi gehiago emango genioke.Horretarako,batzuen motibazio falta hori handitzeko,gurasoekin hitz egin eta beraien seme alabei kirolaren munduan gehiago murgiltzeko agindua emango genieke.Askotan,gurasoen erruz mugatuta daude beraien seme alabak kirola egitera eta hori ez da bidezkoa.Etxeko teknologia, kontsolak kenduz gero,dena aldatuko litzateke, behintzat kirolerako gogo hori piztu dezagun. Internet bidez aurkitu dugu informazioa eta batez ere,pertsonen iritziek asko lagundu digute.Gai hau hautatu dugu,garrantzi handia ematen diogulako motibazioari eta kirola egiteari. Motibaziorik gabe, helburu gutxi lor ditzakegu eta bereziki kirolean beharrezkoa da ez baita derrigorrezkoa baina bai komenigarria.
Dena argi uzteko, gu kirolariak eta entrenatzaileak gara. Horregatik motibazioari buruz ikertzea adostu dugu. Gu bezalaxe, kirolari guztiek dakite denboraldi oso batean ehuneko ehunean egotea entrenamendu eta lehiaketan oso zaila dela. Motibatuta ez egotea kirola egiterakoan gure errendimenduak beherakada handia izatea ekar dezake. Eguneroko bizitzan izandako akatsak, hala nola, gurasoekin edota lagunekin gatazkak izatea, azterketak ez gainditzea etabarrek, egiten dute kirolean errendimendua jaistea, eta entrenamenduak motibatuta egiteak arazoetaz ahaztea dakar eta kirolaz disfrutatzen dugu.

Gure bizitzan zehar, guk eta gure kirolariek daukagun energia osoa atera dezagun motibazioa landuko dugu entrenamenduetan, errendimendua ehuneko ehunekoa izateko helburuz. Guk motibazioa landuko dugu gure lehiaketarako eta baita gure kirol-ikasleei entrenamenduetarako ere. Hasieran emaitzak ez dira nabarmenak izango, baina denborarekin motibazioa gero eta gehiago landuz, lehiakorragoak izan gaitezke eta horrela emaitza hobeak lortu. Taldekideei eta Soberak Team blog-a bisitatuko duten guztiei lagungarria izango zaie praktikatzen duten kirolean motibazioa lantzea emaitza hobeak eta erregulartasuna izateko. Motibazioa kirolean erabiltzen den bezala, eskolako ekintzak egiteko eta lanean jarduterakoan erabilgarria da.

Egindako ikerketa zuen gustukoa izatea espero dugu, eta baita praktikan ipintzea bai kirolean bai bizitzako edozein ekintzetan. Taldeari oso interesgarria iruditu zaio gure gaia, gure iritzi berberak baitituzte eta arazo honi aurre egitearen alde baitaude.
Motibazioari buruzko informazioa interneten bidez aurkitu dugu,  eta baita elkarrizketa egin diogun irakaslearekin komentatu dugu.

Nire irakasle eta exemplu izan denarekin elkarrizketa.

Pasa den sapatuan Etxebarriko eskolan "Manuela Zubizarreta" ikastetxe publikoan izan nuen gorputz hezkuntzako irakaslearengana joan nintzen elkarrizketa bat izateko asmoz, honen izena Joxe  Arruabarrena da, eta bizi guztia darama Gorputz hezkuntzako irakasle izaten.Elkarrizketa egiteko lehenik txirrinduak hartuz bueltatxo bat ematera joan ginen, lotsak alde batera uzteko gehienbat, eta galderak inungo beldurrik gabe egiteko.

Elkartu ginenean, zerbat lotsaturik izan nintzen arren, txirrinduekin bueltatxo bat eman ondoren, eta oraingo gure arteko berrien berri emandakoan, gauzak lasaixeago ezarri ziren eta elkarrizketari ekin genion.

Elkarrizketa horretan gauza askotaz hitz egin genuen, nire maisu izan zeneko garai haietaz gain, bere irakasle esperientziak, ideologiak hezkuntzaren aurrean, bere txikitako asmoak...Beraz, oraingo artikulu honetan, elkarrizketa honek eman dituen zatirik mamitsuenak edo interesanteenak idatziko ditut.Baina hori egin aurretik nire irakasle honenganako mirespena azaldu nahi dut.Batik-bat, irakasle honek, nire bizitza arrunterako balore asko erakutsi dizkit, hala nola, laguntasuna, apaltasuna, kirolaren garrantzia bizi osasuntzu bat izateko, eta are gehiago , kirolaren garrantzia biziko arazoak aurrera eramateko orduan.

Lehenik ni ikasle izan ninduen garaiko pasarteei buruz hitz egin genuen, eta oso xarmangarria iruditu zitzaidan momentu haiek burura ekartzea, eta ikustea berak ere nire presentziaz gozatu egin zuela jakitea.Bera izan zen, nire kasuan behintzat, kirolak dakartzan balore guztiak barneratu zizkidana, eta hauek oraindik ez ditut ahantzi.Bere ustez heziketa egoki bat aurkitzerako orduan, elkarren arteko harremanen egonkortasuna beharrezko dela erakutsi zidan, liskarrak sortzen diren uneetan denetarako gabeziak agertzen zirela esanez.Horretarako adibide bezala nire ikasgelako mutiko bati buruz hitz egin zidan.Ikasle honek etxean gabezia asko zituela esan zidan gurasoen partetik, aita gartzelan zuelarik eta amak lana egin behar zuelarik.Ume honek heziketa prozesuan afektiboki izan zuen gabeziaren ondorioak erakutsi zituen eta ez zen beste umeak egiten zuten gauza berdinak egiteko gauza.Beraz egoera horren ondorio bezala esan zidana oso esanguratsua iruditu zitzaidan; bere ustez ariketa fisikoaren eta gehienbat jolasen bidez elkarrenganako harreman horiek, sendotu egin zitzakeela  esan zuen eta horrek, ondoren, ondorio onak izango zituen heziketa prozesuan.

Bere ikuspuntu hori ikusi ondoren eta adostasuenan jarri ondoren berarekin, Joxek bere irakaskuntza bideko momenturik gogoangarrienak ere kontatu zizkidan, eta kasu berezi bat kontatu zidan.Kasu hau ume baten kasu berezi bat izan zen, ume honi bere gurasoak auto istripu bat izan ondoren biak hil egin zitzaizkion, gertakari honek ume honen heziketa kasua oso berezia izatea ekarri zuen, umeak oso gogorki eutsi zion bere gurasoen heriotzari eta Joxek kontatu zidanez 11 urteko ume honek soilik heziketa fisikoko klaseetara joan nahi izaten zuen, hemen guztiaz ahaztu egiten baitzen eta momentu batez dena ahazten baitzuen, bakarrik jolastean zentratuz, eta buruan zuen golpe hurari lasaiune bat emanez. Hau ikusirik Joxek ume honi laguntzea erabaki zuen eta arrastietan kirola egitera bultzatu zuen, bazekielako horrela bere gurasoen heriotza ahaztu ez, baina, behintzat momentu batez apartatu egingo zuela.Joxe txirrindularitzaren amorratu sutsu bat zenez eta hau praktikatzea oso gogoko zuenez, txirrindularitza eskola bat sortzea erabaki zuen.Eskola horretan sartu zuen ume hura, berarekin are denbora gehiago pasatuz eta erlazio afektibo handiago eta sendoago bat sortuz. Gaur egun ume triste hura txirrindularitzan borrokatzen jarraitzen du bere ametsak betetzeko asmoz eta Joxerekin oraindik harreman estua izaten jarraitzen du.Esan daiteke kirolak pertsonan honen bizitzan oso inportantzia handia eta berebizikoan izan duela.

Joxek guzti hau erantzun ondoren nire irakaskuntza ikastearen zergatia galdetu zidan, eta nire erantzuna "batik bat umeen heziketa modua ikasi eta ondoren irakatsi nahi dudalako" esan nion "hainbat balore transmititu ditzakedala uste dudalako eta umeak oso gustuko ditudalako" erantzun nion.Berak nire ideia hori miresten zuela esan zidan eta zorte ona desio zidala esan ondoren elkarrizketari bukaera bat eman genion eta bakoitza bere etxera joan ginen.Bakoitzak zertxobait ikasi zuelarik bestearengandik.

NIRE IRAKASLEA IZAN DENAREKIN ELKARRIZKETA

Pasa den asteartean Koldo Mitxelena institutura joan nintzen 31. taldeko beste ikaskide batekin, betidanik gure Gorputz Heziketako irakaslea izan denarekin elkarrizketatxo bat izateko asmoz. Irakasleak Lontxo deiturikoa, oso gustura onartu zuen gure gonbidapena eta ordubetez gutxi gora behera egon ginen hizketan haren mintegian. 

Hasiera batean prestatutako galderak egiten genizkion eta berak erantzuten zituen, baina denbora aurrera joan ahala hirurok gusturago sentitzen ginen eta generaman gidoiari kasurik ez egiten bukatu genuen. Azkenik denbora falta sentsazio batekin bukatu genuen baina irakasleak klasea eman behar zuen eta elkarrizketa bertan behera utzi genuen.

Lontxo klaseak ematen eta umeekin egoten aditua da jadanik. Txikitatik hezkuntzaren arloan parte hartu nahi zuela argi zeukan eta horretarako IVEF-eko karreran sartu egin zen. Ikasketak amaitzerakoan 1992/93-ko krisia jasan izan behar zuen, momentu zailak izan ziren lan urritasuna zela medio baina azkenik 94ko erreformaren ondorioz Lehen Hezkuntzako zerrendetan izena eman zuen. Ikastetxe pribatu batean egon ondoren Koldo Mitxelena institutuan sartu egin zen irakasle moduan eta bertan ere zuzendari moduan aritu egin zen (azkenengo postu hau urte zailetan sailkatu egin zuen).

Objetibotasunaren inguruan ere hitz egin genuen. Pertsona guztiak berdin baloratzen zituen galdetu nionean ez nekien ondo edo txarto erantzungo zidan galdera konprometitua zelako, baina bera lasai askoz objektiboa izaten saiatzen dela erantzun zidan. Hala ere, beti daude ikasle gustukoagoak haien jarreragatik edo dena delakoa.

Momentu serioak ere izan genituen fakultate inguruari buruz hitz egiten hasi ginenean. Praktiketei eta esperientziari ematen dio garrantzi gehien. Egia esanda harekin bat nator fakultateko ikasleen %80a irakasle izateko gaitasunak ez dituztela aipatzerakoan. Honen arrazoia fakultatean klase praktiko gutxi edo balio gutxikoak direlako. Irteera bat bilatzen saiatu ginen eta bururatu zitzaigun gauza bakarra fakultatean praktika moduan klase formal bat umeei ematea izan zen. Izan ere, irakasle on batek formakuntza egokia, bokazioa eta inteligentzia emozionala izan behar ditu, azkenengo hau bakoitzak dituen ikasleak ezagutzeko eta ulertzeko.

Gorputz Heziketa arloari buruz hitz egitekotan beste herrialde batzuei erreparatu genion ondorioak ateratzeko. Finlandian eta Frantzian adibidez astean hiru ordutan gutxienez ematen dute ikasgai hau. Hemen aldiz gero eta garrantzi gutxiago ematen ari zaio, DBH-n astean bi ordu ematen dira eta Batxilergoan soilik hautazko ikasgai bezala agertzen da. Honen errudunak bi dira; alde batetik, irakasle berak ditugu, izan ere batzuk “libreki” doaz, hau da, ez dute ezarritako programa jarraitzen eta erresenera jotzen dute, materiala atera eta umeak nahi dutenera jolastea. Beste alde batetik gizarte eta Hezkuntza Sistema ditugu, ikasgai honen garrantziaz gehiago aritu behar zirelako, kirola eta osasuna bultzatuz.

Agurtzeko momentua heltzerakoan balorazio motz bat egin genuen. Oro har gustura egon ginen eta tarte honetan Lontxorekin partekatutako informazioa eta bizipenak, etorkizun batean baliagarria izatea nahiko zuela aipatu zigun.

NIRE TXIKITAKO IRAKASLEAREKIN ELKARRIZKETA "IÑAKI KIOSKO"

 Egun hauetan ikastolara bueltatu naiz nire lehen hezkuntzako garaian nuen gorputz hezkuntzako irakaslearekin egoteko. Ikastolara, elkarrizketa egiteko prest zegoen galdetzera joandakoan, ohartu nintzen ondo aukeratu nuela nori egin elkarrizketa, izan ere , berarekin hizketan nenbilen bitartean, ume guztiek agurtu eta baten bat besarkatzera ere hurbiltzen zela ikusi ahal izan nuen. Orduan gogoratu nuen, ni bere  ikasle nintzen garaian ere, modu berean egiten genuela eta gaur egun ikastolan dauden umeek ere miresmena sentitzen dutela berarengan.

Ikastolara urte askotan joan gabe nintzen eta oso oroitzapen gogoangarriak etorri zitzaizkidan burura, txikitan jolasean aritzen ginenekoak…                            

Irakaslea hasierako momentutik ni laguntzeko prest agertu zen, hala ere, zaila suertatu zitzaigun biontzako egun eta ordu libreak aurkitzea elkarrizketa burutzeko, baina azkenean bilatu genuen tartetxo bat. Ikastolara joandako hasierako momentuetan, urduri sentitu nintzen berarekin zortzi urtean egon gabe bainintzen, baina berarekin hitz egiten hasi bezain pronto pasatu zitzaidan hasierako urduritasun hura. Elkarrizketaren norakoez hitz egiteaz aparte, norberaren bizitzaz ere aritu ginen, nik bizia nondik joan zaidan kontatzen aritu nintzen eta berak ere berdin egin zuen, jada aita dela aipatuz adibidez.

Elkarrizketa Aguraingo taberna batean egin genuen, normalean egunero hara joaten zela hamaiketako-bazkaria egitera aipatu zidan eta bertan berarekin geratzea iruditu zitzaidan egokiena, modu lasai batean aritzeko. Berak pintxo eta edari bat hartu zuen ni gonbidatzen saiatu nintzen, baina berak ez zidan utzi, eskainitako denboragatik egin nezakeen gutxiengoa zela esan, baina, hala ere, ez nuen lortu ordaintzerik lortu.  Ni berriz, urduritasun txiki batek jota urdaia itxita, ez nuen jatekorik hartu eta momentu horiek alde batera usteko elkarrizketarekin astea erabaki nuen. Elkarrizketa hasi bezain laster aurreko egunean ikastolan gertatu zen modu berean, urduritasun guztiak alde egin eta irakasleak kontatzen hasi zitzaidanaz interesatzen hasi nintzen.

Elkarrizketan kontatutakoaren inguruan, zenbait gai ezberdin jorratu genituen, haien artean nik bat aipatuko nuke oso deigarria eta interesgarria iruditu zitzaidan bat;                 

Kontatu zidanez, bera irakasle moduan unibertsitatea amaitu eta berehala hasi zen, hogeita bat urte zituela. Dulantziko Ikastolan hasi zen lanean, Agurain ondoan dagoen herri txiki batean.

Ikastetxe horretan libururik gabeko irakaskuntza sistema berezi bat erabiltzen zuten, aipatu zidanez (argazki tailerra, irrati tailerra, elektrizitate tailerra) eta modu honetako praktika orduak egiten zituzten eta ikaskuntza gehiena praktika edo klaseko ekintzen bidez sustatzen zen. Nire irakasleak berak esandako moduan, “Irakaslearen lana umeei jakituriaren atea zabaltzera mugatzen zen”. Umeek gai ezberdinen inguruan irakur zezaten, aukera ematen zitzaien, nahi izanez gero, zenbait liburu lortzen zizkieten (unibertsitatekoak, garaiko lanbide heziketakoak…). Baina lehen esandako moduan, umeak behartu gabe, ume bakoitzak nahi zuenaren inguruan irakurri edo bilatu zezakeen informazioa. Umeen jakin mina klasean egiten ziren saio praktikoen bitartez sustatzen zen gehien bat. Irakasleak kontatu zidanez emaitza izugarri onak lortzen zituzten eta umeek askoz gehiago ikasten zuten dinamika mota honekin.

Baina, hau lortzeko, ikasleen  gurasoak ikastetxeko dinamikan oso sarturik zeudela ere aipatu zidan, eta behar izatekotan irteera edo txangoak haiek prestatzen zituztela edo egin beharrekoa egiten zutela. Nire irakaslearen iritziz, esperientzia ahaztezina izan zen, baina gaur egunean beste lekuren batean aurrera eramatea ia ezinezkoa da.                                              

Alde batetik, ikasle kopurua dela eta, garai ahietan oso kopuru mugatua zirelako eta bestetik guraso zein herri osoaren inplikazioa modu artan aurkitzea ia ezinezkoa delako. Momentu puntual batean, leku batean emandako esperientzia zoragarritzat deskribatu zuen, berak esperientzia hura.

Urte batzuen buruan Dulantziko ikastola publiko bihurtu zen eta nire irakasleak bere lanpostua galdu zuen, Aguraineko ikastolara etorriaz.  Aguraineko ikastolara Dulantziko lan dinamika ekartzen saiatu zen, baina ez zuen aurrera ateratzerik lortu.

Oso esperientzia polita iruditu zitzaidan eta egunen batean halako bat bizitzea gustatuko litzaidake. Hala ere, lehen ere esan dudan moduan berarentzako gaur egun ezinezkoa den arren.

Beste alde batetik, nahiko erreta edo desilusionatua ikusi nuen nire irakasle ohia bere lanarekiko, berak ere onartu zidalarik. Lanean hasi zenean 21 urterekin mundua aldatzeko gai ikusten zuela bere burua aipatu zidan, baina gaur egun, bizitzak lan alorrean emandako zenbait zaplaztekoren ondoren, gazteagoa zen ilusio ura itzali diotela.

Beste zenbait gauza ere kontatu zizkidan, baina niretzako Dulantziko eskolako esperientzia bere lan bizitzako politenetarikoa izan da, kontatzen zidaneko ilusioa eta harrotasuna ikusita. 

Elkarrizketan zehar oso gustura aritu nintzen eta nire irakasle ohia hobeto ezagutzeko balio izan zitzaidan. Gainera bere bizipenetatik ikaslea eta egunen batean ni irakasle moduan aritzen naizenean ikasleekin berak duen erlazio antzekoa izateko balio izatea espero dut, izan ere, berak dioenez ikasleak zaindu egin behar dira eta horretarako bakoitza ezagutu behar da, ahal den neurrian lagundu edo bizitzan bideratzen jarraitzeko, irakasle lanean psikologia alorra garrantzi handia daukala dio lehen hezkuntzako adin tartean gehien bat.    

      

Beraz amaitzeko, nire irakaslearengandik ikasitako guztiak, egunen batean irakasle moduan aritzerakoan ikasleren batek ni ere miretsi nazan balio izatea espero dut, baina argi daukat horretarako nire ekarpena egin beharko diodala irakaskuntzari eta horretan gogor saiatzeko gogo handiagoak lortu ditut nire irakasle ohiarekin hitz egin ostean.                                                                  

LOMCE-ri EZ

LA EDUCACIÓN PROHIBIDA

“La Educación Prohibida” pelikula dokumentala euskaraz Debekatutako Hezkuntza izenekoa, errespetuan, askatasunean eta ikasketan zentratuta dagoena. Pelikulan, Espainian eta Latino Amerikan hezkuntza sailean ematen den ikasteko metodoa edo sistema nolakoa den erakusten digu. German Doin da La Educación Prohibida”-ren sortzailea, 2009an YouTube orrian film labur bat eskegitzeko asmoz hasieran, proiektu bat hasi zuen eta azkenik filma egin zuen laguntzaile batzuen laguntzarekin.

Filmean hainbat elkarrizketa eta hausnarketa jasotzen ditu gaur egun eskolan ematen den hezkuntzari buruz gogoeta bat egiteko, non ematen den hezkuntza ez dela egokia aipatzen da. Hezkuntza hobetzeko ideia bat ematen dute elkarrizketetan parte hartzen dutenek, Aristotelesek esandako esaldia erabiliz: “Lo que tenemos que aprender lo aprendemos haciendo”.

Pelikulan parte hartzen dutenek argi utzi digute hezkuntza bide okerrean dagoela. Izan daiteke konponbide bat estudiatzea alde batera uztea eta “Hacer para aprender” metodoa erabiltzea eskolatan umeek logika hobetzeko eta gaitasun berriak lortzeko?

Taldeko kideak, pelikula ikusi ondoren, honen inguruko iritzia ematen aritu gara, eta guztiak ere film honetan agertzen diren ideiak guztiz zuzenak direla uste dugu. Izan ere, gutako gehienek gure azalean bertan bizitakoak izan bai dira filmean aipatzen diren zenbait gai, adibidez; Gauzak  memoriaz ikasi behar izatea, inongo logikarik bilatu ez diegun gaien inguruan, eta noski,  normala den moduan, gaur egunean ez ditugu jakintza haietatik erdia ere gogoratzen.

Pelikulan ikusten diren ikasleak leku ezberdinetakoak direnak: Txile, Argentina, Ekuador, Espainia... guztiek ere arazo berdina dute klasean aspertu egiten dira eta gogo faltan  joaten dira eskolara. Baina, hau ez da harritzekoa, izan ere, ez dute klase praktikorik eta teorian irakasten zaien guztia zertarako balio izango zaien ez dute ikusten.

Gauzak egiten ikasten dira, eta beraz ikasgelatan praktikak egitea ezinbestekoa izango da hezkuntza on bat izateko. Gainera umeek askatasun emozionala izan beharko lukete, modu honetan haien iritzi eta kezkak azalduz eta gelako egoera erosoagoa bihurtuz. Norberak bere iritzi eta jarrera propioa izateko eta defendatzeko eskubidea duela uste bai dugu.

Filmak salatzen duen moduan, gaur egungo hezkuntza ez digu ikasleei gure gaitasun guztiak garatzen usten. Izan ere, irakasleak, aurretik prestatuta dituzten irakasgaiak irakastera oinarritzen dira. Klasean "txapa" bota, honen inguruko azterketa teorikoa burutu eta listo.

Esaera Txinatar honek esaten duen moduan: "Dime algo y lo olvidaré. Enséñame algo y lo recordaré. Déjame hacerlo solo y lo aprenderé."

Beraz, argi daukaguna da, ez gaudela agur egunean dagoen hezkuntza sistemarekin bat ere ados , azterketa baterako memorizatzen dugulako roboten moduan eta azterketa pasa eta hilabetera ez daukagu jakituria horren arrastorik ere. Esaerak oso ondo esaten duenez, gauzak eginez eta praktikan jarriz ikasten dira eta dudarik gabe horixe da gaur egungo hezkuntzak hobetzeko duen alor handietako bat.

Honek esan nahi du, irakasle izan behar garen gutako bakoitzak, egiteko ikaragarri handia daukagula gaur eguneko ikastetxeetan; alde batetik, praktikaldiak sustatzeko eta bestetik, umeengan askatasun emozionala eta iritzi propioa bultzatzeko eta indartzeko.

"La educacion prohibida" filmaren aurkako kritika ugari aurkitu ditugu baina guretzat garrantsitzuenak direnak hauek dira:

Lehenengo artikuluan esaten den ia guztiarekin ados gaude, hala nola, eskola publikoa behin eta berriz iraintzen ari da bideoa eta ez ditu eskola publikoak dituen alderdi onak kontutan hartzen. Esan genezake film honen  helburua eskola publikoa gaizki uztea dela eta beste motatako soluzio batzuk daudela eskola publikoa beharrean.

Beste artikulu honen kritikak ere asko gustatu zaizkigu: Artikulu honek kritika ugari egiten ditu baina garrantsitzuena iruditzen zaiguna hau da, bideoan dena berritzearen alde daude eta oraingo eskola publikoen aurka. Mundu berritzaile bat nahi dute,oraingo hezkuntza alde batera utziz. Honen aurka dago artikulu honen egilea. Gu ere ados gaude artikulu honen kritikarekin, izan ere, eskola publikoaren irudi faltsuak agertzen baitira bideoan.